ชวนทำ

บทความ โดย Dok Talom หนังสือฝุ่น ๆ กับคุณวันพฤหัสฯ วันนี้จะมาแนะนำหนังสือเก่าเก็บที่ตีพิมพ์ออกมาครั้งแรกเมื่อปี 2547 แต่ปกที่ฉันมีเป็นการพิมพ์ครั้งที่ 3 เมื่อปี 2551 และชื่อของ “เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย” นั้น เป็นชื่อที่นักอ่านยุคนั้นต้องรู้จักและเคยอ่านหนังสือของเธอ เพราะเธอมีผลงานเขียนหลายเล่ม ทั้งเขียนให้นิตยสารชื่อดังต่าง ๆ ตัวอย่างเช่น มติชน แพรวสุดสัปดาห์ ไปยาลใหญ่ และยังเป็นทั้งคนเขียนบทหนังเรื่อง “วัยอลวน 4 ตั้ม-โอ๋ รีเทิร์น” และ “เด็กหอ” อีกทั้งยังมีผลงานแปลหนังสือ และอยู่เบื้องหลัง รายการเจาะใจ ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นนักวาดภาพประกอบสีน้ำ เรียกได้ว่าเป็นนักเขียนที่มีผลงานเยอะและมีคุณภาพจริง ๆ “ฉากรัก” เล่มนี้ฉันได้มานานมาก แต่ยังไม่ได้เปิดอ่านสักที จำได้ว่าที่ซื้อมาเพราะภาพประกอบที่เป็นสีน้ำและเคยได้ยินชื่อของ “เพลงดาบบแม่น้ำร้อยสาย” มานานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จัก หรือได้อ่านงานเขียนจริง ๆ จัง ๆ สักที กว่าจะได้รู้จักเวลาก็ผ่านไปนานมาก แอบเสียดายเวลาที่หายไปเหมือนกันนะและไม่รู้ว่าจะตามเก็บงานหนังสือเก่าของนักเขียนท่านนี้ได้หมดหรือเปล่า ถ้าได้มาเมื่อไรจะมาชวนอ่านนะคะ Advertisement เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย คือชื่อนามปากกาของคุณ กาเหว่า หรือคุณชลดา เตียวสุวรรณ ซึ่งเธอถือเป็นไอดอลของนักท่องเที่ยวในสมัยนั้นเลยก็ว่าได้ เพราะผลงานของเธอเชื่อว่าถ้าใครได้อ่านเป็นต้องอยากออกไปสัมผัสโลกกว้างกันแน่ ๆ ขนาดฉันที่ได้อ่านผ่านโลกที่ผ่านมาเป็น […]

บทความ โดย Dok Talom “ชีวิตคือการเรียนรู้” และ “การเรียนรู้สามารถเรียนได้ตลอดชีวิต” ประโยคนี้ถือว่าเป็นคติประจำใจของใครหลาย ๆ คน เพราะแม้จะเรียนจบในด้านการศึกษาตามารตฐานของสังคม แต่การเรียนจบนั้นมันอาจเป็นแค่จุดเริ่มต้นในการใช้ชีวิตจริง ๆ เพราะเรายังคงต้องเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง โดยเฉพาะคำว่า “ชีวิต” ที่มีทั้งสุข ทุกข์ สมหวังและผิดหวัง เพราะฉะนั้นการเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกถือเป็นทักษะที่เราไม่ควรหยุดนิ่ง เพราะทุกสิ่งสามารถพัฒนาได้ อย่างเช่นการทำอาหาร ที่แม้การทอดไข่ดาวยังไหม้ แต่หากทำบ่อย ๆ ไข่ดาวที่ไหม้อาจกลายเป็นไข่ระเบิดที่แสนอร่อยได้ในที่สุด “การเรียนรู้” สามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา อย่างเช่นที่บ้าน ที่ทำงาน หรือแม้แต่บนรถโดยสาร เพียงแค่มีหนังสือ หรือมือถือเจ้าสิ่งที่เราขาดมันไม่ได้นี่แหละค่ะ เพียงแต่เราต้องใช้มันให้เกิดประโยชน์กับเรายิ่งยุคปัจจุบันที่ข้อมูลต่าง ๆ ถูกย่อไว้ให้แค่ปลายนิ้วของเรา เราก็สามารถเรียนรู้ได้ง่าย ๆ ใครชอบอ่านก็มีให้อ่าน ใครไม่ชอบอ่านก็มีให้ดู ให้ฟัง ใครชอบแบบไหนก็เลือกกันได้เลยค่ะ แต่สิ่งที่เรากำลังจะเรียนรู้ต้องเป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อตัวเราและไม่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นด้วยนะคะ เรื่องนี้สำคัญเพราะที่เราจะเรียนรู้สิ่งใดนั้นสิ่งนั้นควรเป็นสิ่งที่พัฒนาให้ตัวเราไปในทางที่ดีขึ้นและสิ่งนั้นสามารถช่วยเหลือผู้คนได้มันจะช่วยให้สังคมน่าอยู่ขึ้นมากเลยค่ะ Advertisement สำหรับฉันช่วงชีวิตที่ผ่านมาหลังจบจากรั้วมหาวิทายาลัยนั้น ทักษะแรกที่เริ่มเรียนรู้คือทักษะทำงาน ตอนนั้นงานแรกในชีวิตคือการหัดชงกาแฟ หรือเรียกว่า “บาริสต้า” ซึ่งอาจไม่ได้เป็นบาริสต้าจริง ๆ ณ ตอนนั้นแต่ทักษะนี้ก็ทำให้ได้เปิดร้านเป็นของตัวเองและกลายเป็นหลงรักกาแฟมาจนถึงทุกวันนี้ หรืองานที่ได้หัดเป็น “นักวาดภาพประกอบ” ที่สมัยเรียนนั้นถือว่าเป็นคนที่วาดภาพได้ห่วยสุดในห้อง […]