Articles

บทความ โดย Dok Talom หนังสือฝุ่น ๆ กับคุณวันพฤหัสฯ วันนี้ จะพาไปทำความรู้จักกับคำว่า “รักตัวเอง” ผ่านหนังสือที่ชื่อว่า “คนที่เราควรใจดีด้วยที่สุดก็คือตัวเราเอง” หนังสือเล่มนี้เห็นครั้งแรกโดนสะกดทันทีที่ภาพประกอบหนังสือและชื่อหนังสือ ส่วนคนเขียนสารภาพเลยว่ายังไม่เคยอ่านผลงานของนักเขียนกลุ่มนี้เลย ได้แต่เห็นผ่าน ๆ ตามร้านหนังสือ แต่หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ ฉันคิดว่าถึงเวลาไปตามหางานของเขามาอ่านแล้วล่ะ เพราะแต่ล่ะท่านเขียนและถ่ายทอดออกมาดีมาก ๆ เลยบางบทมันโดนใจและแอบน้ำตาซึม ซึ่งเล่มนี้เหมือนเป็นงานรวมนักเขียนคุณภาพของสำนักพิมพ์เลยค่ะ “การรักตัวเองไม่ใช่เรื่องเห็นแก่ตัวหรอก การเห็นแก่คนอื่นจนสูญเสียตัวตนไป น่าเศร้ากว่ามาก”  บ้านข้างๆ Advertisement “คนที่เราควรใจดีด้วยที่สุดก็คือตัวเราเอง” เป็นหนังสือจากสำนักพิมพ์ Springbooks ซึ่งหนังสือส่วนใหญ่ของสำนักพิมพ์เป็นหนังสือ ฮิลใจ สำหรับคนในยุคนี้ ถ้าเปรียบเป็นยาก็เป็นเหมือนยาสามัญประจำบ้านที่ควรมีติดไว้ในชั้นหนังสือ เผื่อวันไหนที่หัวใจอ่อนหล้าหรือเจ็บปวด หนังสือเหล่านี้จะช่วยเราให้ผ่านพ้นช่วงเวลานั้นไปได้นะคะ เริ่มจากเล่มนี้เลยก็ได้ค่ะ “คนที่เราควรใจดีด้วยที่สุดก็คือตัวเราเอง” และฉันว่าประโยคนี้ เราควรย้ำกับตัวเองบ่อย ๆ ด้วยค่ะ เพราะเชื่อมั้ยว่าคนที่ใจดีส่วนใหญ่นั้น มักจะใจดีกับคนอื่นได้เสมอแต่กับตัวเองมักจะหลงลืมและแอบใจร้ายกับตัวเองบ่อย ๆ โดยไม่รู้ตัว อย่างเช่น ให้เวลากับคนรอบข้างได้เสมอ แต่พอถึงตัวเองกลับบอกว่าเอาไว้ก่อนยังไม่รีบหรือค่อยไปหรือทำวันอื่นได้ แต่กว่าจะรู้ตัวเวลาก็เหลือน้อยลงไปทุกที “บทเรียนที่ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้น มักเกิดขึ้นภายหลังที่เราปราศจากความรักในตัวเอง”Once             ในหนังสือจะพาเราไปทำความเข้าใจกับคำว่า “รักตัวเอง” […]

บทความ โดย Dok Talom หนังสือฝุ่น ๆ กับคุณวันพฤหัสฯ วันนี้จะมาแนะนำหนังสือเก่าเก็บที่ตีพิมพ์ออกมาครั้งแรกเมื่อปี 2547 แต่ปกที่ฉันมีเป็นการพิมพ์ครั้งที่ 3 เมื่อปี 2551 และชื่อของ “เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย” นั้น เป็นชื่อที่นักอ่านยุคนั้นต้องรู้จักและเคยอ่านหนังสือของเธอ เพราะเธอมีผลงานเขียนหลายเล่ม ทั้งเขียนให้นิตยสารชื่อดังต่าง ๆ ตัวอย่างเช่น มติชน แพรวสุดสัปดาห์ ไปยาลใหญ่ และยังเป็นทั้งคนเขียนบทหนังเรื่อง “วัยอลวน 4 ตั้ม-โอ๋ รีเทิร์น” และ “เด็กหอ” อีกทั้งยังมีผลงานแปลหนังสือ และอยู่เบื้องหลัง รายการเจาะใจ ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นนักวาดภาพประกอบสีน้ำ เรียกได้ว่าเป็นนักเขียนที่มีผลงานเยอะและมีคุณภาพจริง ๆ “ฉากรัก” เล่มนี้ฉันได้มานานมาก แต่ยังไม่ได้เปิดอ่านสักที จำได้ว่าที่ซื้อมาเพราะภาพประกอบที่เป็นสีน้ำและเคยได้ยินชื่อของ “เพลงดาบบแม่น้ำร้อยสาย” มานานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จัก หรือได้อ่านงานเขียนจริง ๆ จัง ๆ สักที กว่าจะได้รู้จักเวลาก็ผ่านไปนานมาก แอบเสียดายเวลาที่หายไปเหมือนกันนะและไม่รู้ว่าจะตามเก็บงานหนังสือเก่าของนักเขียนท่านนี้ได้หมดหรือเปล่า ถ้าได้มาเมื่อไรจะมาชวนอ่านนะคะ Advertisement เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย คือชื่อนามปากกาของคุณ กาเหว่า หรือคุณชลดา เตียวสุวรรณ ซึ่งเธอถือเป็นไอดอลของนักท่องเที่ยวในสมัยนั้นเลยก็ว่าได้ เพราะผลงานของเธอเชื่อว่าถ้าใครได้อ่านเป็นต้องอยากออกไปสัมผัสโลกกว้างกันแน่ ๆ ขนาดฉันที่ได้อ่านผ่านโลกที่ผ่านมาเป็น […]

สักครั้งหนึ่งของชีวิตเชื่อว่าทุกคนต้องเคยผ่านหรือเคยเล่นเจ้าสิ่งนี้ “จิ๊กซอว์” บทความ โดย Dok Talom จิ๊กซอว์ตั้งแต่ที่ทำจากไม้เป็นสี ๆ ที่เป็นของเล่นไว้เสริมพัฒนาการของเด็กเล็ก หรือที่ทำจากกระดาษแข็งพิมพ์เป็นลวดลายการ์ตูนน่ารัก ๆ ที่มีไม่กี่ชิ้นให้เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยฝึกหัดเล่นเพื่อพัฒนาสมอง และเหล่าจิ๊กวอว์ลวดลายวิวทิวทัศน์ หรือภาพวาดสวย ๆ หลายพันชิ้นให้เหล่าผู้ใหญ่ไว้ฝึกสมาธิและเป็นงานอดิเรกยามว่าง แต่เมื่อยุคของเทคโนโลยีเข้ามามีบทบาทในชีวิตเรา เจ้าสิ่งที่เคยเป็นกิจกรรมยามว่างที่แสนสนุกนี้ก็ค่อยเลือนหายไปตามกาลเวลา สำหรับฉันรู้จักเจ้าจิ๊กซอว์นี้ แบบจริง ๆ จัง ๆ ถ้าไม่นับที่เป็นของเล่นไว้เสริมพัฒนาการเด็กนะ จิ๊กซอว์กล่องแรกของฉันได้มาเมื่อตอนเรียนประถมปลายซึ่งเป็นภาพวิวทิวทัศน์ 1,000 ชิ้น แต่จำไม่ได้แล้วว่าเป็นภาพอะไร ซึ่งจำได้ว่าตอนนั้นเจ้าจิ๊กซอว์นี้กำลังเป็นที่นิยมในตอนนั้น (26 ปีก่อน) และเจ้ากล่องแรกที่ได้มานั้นก็ไม่เคยต่อสำเร็จเลย เพราะมันคงยากไปสำหรับฉัน ณ เวลานั้น ซึ่งมันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันหลงไหล และมันได้กลายเป็นงานอดิเรกและของสะสมของฉันในเวลาต่อมา แม้ตอนนี้เจ้าสิ่งที่เคยหลงใหลมันจะจางหายไปแต่ทุกครั้งที่ได้พบเจอมัน ก็จะอดพากลับมาบ้านไม่ได้เลย Advertisement ปัจจุบันจิ๊กซอว์อาจไม่ได้หาซื้อง่ายเหมือนเมื่อก่อน ที่เดินไปทางไหนก็มีแต่ร้านขายจิ๊กซอว์ เวลาเจอก็แอบดีใจและถ้าเป็นลายที่ถูกใจด้วยแล้วก็ อดไม่ได้ที่จะซื้อกลับมา ล่าสุดเมื่อเดือนก่อนก็ไปโดนตกที่ร้าน Miniso มาค่ะ ลายน่ารักมาก ๆ ถามว่ามีเวลาต่อมั้ย? ก็ดองไว้ก่อนแล้วกันเนอะ เพราะขอต่อจิ๊กซอว์ที่เดินทางมาไกลจากประเทศญี่ปุ่นเมื่อ 4 ปีที่แล้วก่อนนะ นอกจากฉันดองหนังสือเก่งแล้วยังดอง จิ๊กซอว์ ด้วยเหรอเนี่ย 55+ […]

เปิดโลกงานทำมือกับงานปั้นเซรามิค ซึ่งหากคุณทำผลงานชิ้นนั้นเสร็จ รับรองได้เลยว่ามันจะเป็นงานที่มีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้นในโลกใบนี้ บทความ โดย Dok Talom ชวนทำวันนี้จะมาพาทุกคนไปรู้จักกับโลกเซรามิคของฉัน คือตั้งแต่จำความได้ก็รู้สึกผูกพันกับจานชาม ข้าวของเครื่องใช้หรือตุ๊กตาตัวเล็ก ๆ ที่แสนจะบอบบางและต้องคอยระมัดระวังไม่ให้มันแตก เพราะแม่ฉันเป็นนักสะสมเซรามิคตัวยงของบ้าน เวลาไปที่ไหนถ้ามีโอกาสแม่ก็จะหอบเจ้าพวกนี้กลับมา และนั่นคงเป็นจุดเริ่มต้นที่ฉันเริ่มหลงรักมันไปด้วย หากใครหลงรักเจ้าพวกนี้จะรู้เลยว่า หากได้จานชามลวดลายที่สวยและถูกใจ อาหารจานนั้นจะอร่อยเพิ่มขึ้น เรียกได้ว่ามันเป็นทั้งอาหารตาและอาหารใจเลยก็ว่าได้ แล้วโชคชะตาก็พาให้เราพบกัน อยู่ๆ สตูดิโอปั้นเซรามิคก็ลอยมาอยู่ในมือถือ (IG) ของฉัน นั้นก็คือ สตูดิโอ Naru Ceramic ซึ่งราคาครอสเรียนในตอนนั้นราคาหลักร้อยเองค่ะทุกคน ฉันเลยได้มีโอกาสได้สัมผัสประสบการณ์ที่ใฝ่ฝันแสนมานาน ซึ่งเทคนิคการปั้นนั้นเป็นการขึ้นรูปด้วยมือ และเราสามารถเลือกได้ว่าอยากปั้นอะไร โดยมีดินให้เราก้อนหนึ่ง เราอยากปั้นอะไรคุณครูที่สอนก็จะสอน หรือถ้าคิดไม่ออกก็สามารถปั้นตามตัวอย่างที่สตูดิโอได้เลยค่ะ โดยคุณครูที่สอนปั้นเราคือ คุณครูออม ซึ่งเป็นผู้ที่มีประสบการณ์โดยตรงเพราะเรียนจบทางด้านนี้มาและยังมีผลงานของตัวเองออกมาจำหน่าย และผลงานของเธอก็น่ารักและโดดเด่นมากๆ สามารถติดตามผลงานและครอสเรียนของ Naru ได้ที่เฟสบุ๊คและอินสตาแกรมค่ะ ติดตามได้ที่ https://www.facebook.com/naruceramic และ https://www.instagram.com/naruceramic/ Advertisement สำหรับครั้งแรก ฉันเลือกปั้นกระถางต้นไม้เล็ก ๆ ค่ะ เพราะตอนนั้นกำลังสนุกกับการปลูกต้นไม้และมีความคิดอยากจะลองทำขายดู เลยร่างแบบไปคราว ๆ แล้วให้ครูออมช่วยสอน ซึ่งอยากบอกว่าสนุกมาก ๆ ค่ะ […]

บทความ โดย Dok Talom “ชีวิตคือการเรียนรู้” และ “การเรียนรู้สามารถเรียนได้ตลอดชีวิต” ประโยคนี้ถือว่าเป็นคติประจำใจของใครหลาย ๆ คน เพราะแม้จะเรียนจบในด้านการศึกษาตามารตฐานของสังคม แต่การเรียนจบนั้นมันอาจเป็นแค่จุดเริ่มต้นในการใช้ชีวิตจริง ๆ เพราะเรายังคงต้องเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง โดยเฉพาะคำว่า “ชีวิต” ที่มีทั้งสุข ทุกข์ สมหวังและผิดหวัง เพราะฉะนั้นการเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกถือเป็นทักษะที่เราไม่ควรหยุดนิ่ง เพราะทุกสิ่งสามารถพัฒนาได้ อย่างเช่นการทำอาหาร ที่แม้การทอดไข่ดาวยังไหม้ แต่หากทำบ่อย ๆ ไข่ดาวที่ไหม้อาจกลายเป็นไข่ระเบิดที่แสนอร่อยได้ในที่สุด “การเรียนรู้” สามารถเกิดขึ้นได้ทุกที่ทุกเวลา อย่างเช่นที่บ้าน ที่ทำงาน หรือแม้แต่บนรถโดยสาร เพียงแค่มีหนังสือ หรือมือถือเจ้าสิ่งที่เราขาดมันไม่ได้นี่แหละค่ะ เพียงแต่เราต้องใช้มันให้เกิดประโยชน์กับเรายิ่งยุคปัจจุบันที่ข้อมูลต่าง ๆ ถูกย่อไว้ให้แค่ปลายนิ้วของเรา เราก็สามารถเรียนรู้ได้ง่าย ๆ ใครชอบอ่านก็มีให้อ่าน ใครไม่ชอบอ่านก็มีให้ดู ให้ฟัง ใครชอบแบบไหนก็เลือกกันได้เลยค่ะ แต่สิ่งที่เรากำลังจะเรียนรู้ต้องเป็นสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อตัวเราและไม่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นด้วยนะคะ เรื่องนี้สำคัญเพราะที่เราจะเรียนรู้สิ่งใดนั้นสิ่งนั้นควรเป็นสิ่งที่พัฒนาให้ตัวเราไปในทางที่ดีขึ้นและสิ่งนั้นสามารถช่วยเหลือผู้คนได้มันจะช่วยให้สังคมน่าอยู่ขึ้นมากเลยค่ะ Advertisement สำหรับฉันช่วงชีวิตที่ผ่านมาหลังจบจากรั้วมหาวิทายาลัยนั้น ทักษะแรกที่เริ่มเรียนรู้คือทักษะทำงาน ตอนนั้นงานแรกในชีวิตคือการหัดชงกาแฟ หรือเรียกว่า “บาริสต้า” ซึ่งอาจไม่ได้เป็นบาริสต้าจริง ๆ ณ ตอนนั้นแต่ทักษะนี้ก็ทำให้ได้เปิดร้านเป็นของตัวเองและกลายเป็นหลงรักกาแฟมาจนถึงทุกวันนี้ หรืองานที่ได้หัดเป็น “นักวาดภาพประกอบ” ที่สมัยเรียนนั้นถือว่าเป็นคนที่วาดภาพได้ห่วยสุดในห้อง […]